Godnie żyć i umrzeć
Oto jest dewiza,
Człowieka bez skazy,
Co nie ma urazy.
Nie musi mieć wiele
Majątku czy sławy,
Wystarczy jak żyje
Dla swojej zabawy.
Bawi się widokiem
Co inni mu tworzą,
Gdy ciężko harują
Swą radość marnują.
Indywidualny sposób
Na swoje istnienie,
Kształtuje wręcz umysł,
Na nasze spełnienie.
Godnym być na zawsze
Zgodę tworzyć w sobie,
Odkrywać swą duszę
Dzieła tworzyć godne.
To zadanie nasze
Gdy się obudzimy,
Z letargu swej duszy,
Siebie zobaczymy.
Teraz to widzimy
Sławę i majątki,
Swoje chęci także,
By zrównać ich grządki.
