utworzone przez Danuta Orzeł | 13/11/2008 | Wiersze
Godnie żyć i umrzeć Oto jest dewiza, Człowieka bez skazy, Co nie ma urazy. Nie musi mieć wiele Majątku czy sławy, Wystarczy jak żyje Dla swojej zabawy. Bawi się widokiem Co inni mu tworzą, Gdy ciężko harują Swą radość marnują. Indywidualny sposób Na swoje istnienie,...
utworzone przez Danuta Orzeł | 13/11/2008 | Wiersze
Rośnie sobie drzewo I tak się rozrasta, Jakby chciało zająć Jedną stronę miasta. Taki ma apetyt Na swoje wzrastanie, Że nic już nie słyszy, Na innych wołanie. Gdy tak już osiągnie Stan wielkiej przestrzeni, Przyjdą po nią z piłą I skrócą przy ziemi. Pień tylko...
utworzone przez Danuta Orzeł | 13/11/2008 | Wiersze
Ciało żyje dotąd Póki duch w nim mieszka, Później schodzi w ziemię, I dalej nic nie wie. Rozpada się wówczas Na drobne kawałki, By pożywkę stworzyć, Robakom dać w garnki. Cóż zostaje wówczas Po pięknym twym ciele, Gdy robaki wszystko Rozniosą w popiele? Gdzie będziesz...
utworzone przez Danuta Orzeł | 13/11/2008 | Wiersze
Dwa bieguny życia To dwie strony bycia Albo w stronę złego Lub w inną dobrego. Problem wciąż powstaje Biegun znaku nie daje Że jest tym co dobre Nie krzyczy, że zwodne. Jak rozpoznać złego? Jak iść do dobrego? Skoro wciąż iluzja Jak duża kontuzja. Jasno patrzeć trzeba...